ชวนคุย ถามถึงแนวของEnter Books ^^

คุ้นๆ แต่นึกไม่ออก
ส่วนใหญ่เจอแต่คำว่า องคาพยพ ครับ แฮะๆ

อาจมีบางคนไม่คุ้นชินบ้างค่ะ แต่ก็ไม่ใช่คำยากเย็นมากนัก เพราะคำนี้ถือว่าใกล้เคียงคำว่า "สรรพ" ในคำที่เราคุ้นชินอย่าง "ห้างสรรพสินค้า" ซึ่ง "สรรพ" มีความหมายว่าทุกสิ่ง หรือทั้งหมด นั่นเองค่ะ (ส่วนตัวสรรพางค์จะหมายถึง "ทั่วตัว" แต่ก็จะเห็นว่ามันชี้ถึงทั้งหมด หรือทุกสิ่ง แต่นิยมบ่งใช้กับคำว่า "กาย" มากกว่านั่นเอง ไม่ต่างกันมากนัก)

พออธิบายอย่างนี้แล้วฟังไม่ยากเลยใช่ไหมคะ ภาษาไทยสนุกตรงนี้แหละค่ะ นิยายไทยถึงน่าสนุกไม่แพ้ที่ไหน เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนนะคะ ^^

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบนิยายภาษาสวยๆเป็นการส่วนตัวเป็นกำลังใจให้นะครับ แล้วจากหัวข้อกระทู้ที่ถามมาว่านิยายของEnter เป็นแนวไหน ส่วนตัวคิดว่าเป็นแนวเบาสมองไม่มีเน้นความสมจริงสมจัง สามารถจิ้นตัวละครชายกับชายได้ด้วย เท่าที่เคยเห็นๆมานะครับ

เพิ่งจะว่างมาตอบจริงจังบ้าง ก่อนอื่นขอจับมือในฐานะคนส่งปีแรกเช่นกันค่ะ (ฮา) ประสบการณ์การเขียนกับชั่วโมงบินนิยายของเราก็น้อย อาจจะแนะนำอะไรไม่ได้มาก ขอเสนอแค่ความเห็นส่วนตัวเกี่ยวกับเรื่องนี้นะคะ

ถ้าจากสำรวจหนังสือที่เขาขาย คือแทบจะได้หมดทั้งแฟนตาซีแนวจอมเวทย์ ต่างมิติ ผจญภัย ตลอดจนดาร์กแฟนตาซีทั้งสืบสวนหาความจริงกับแฟนตาซีสยองขวัญ ถ้าสำรวจจากกระแสแฟนคลับ (ดูจากหน้าเพจของเอนเธอร์บุ๊ค) ส่วนมากเป็นเด็กวัยรุ่น...และซึ่งจำนวนไม่น้อยเป็นเด็กม.ต้น ทำให้เราคิดว่าไม่ควรใช้ภาษายากเกินไปจนน้องๆรู้สึกว่าเหมือนอ่านบทเรียนนอกเวลาวิชาภาษาไทย แม้แต่คนที่โตกว่านี้ก็ยังมีหลายคนรู้สึกอยู่เลย คนที่ชอบภาษาสวยมีเยอะ...แต่ไม่ใช่นักอ่านทุกคนค่ะ จนบางทีทำให้รู้สึกว่าฝ่ายชอบภาษาสวยเป็นกลุ่มเฉพาะไปเลย ถ้าต้องการจะเข้าถึงนักอ่านได้อย่างทั่วถึง ควรใช้ภาษาที่กระชับเรียบง่ายแต่กินใจดีที่สุดค่ะ สังเกตมาว่าคำที่ตราตรึงใจคนอ่านส่วนมากมักไม่ใช่คำยากชั้นสูง ส่วนมากเป็นคำง่ายแต่ความหมายคมบาดลึกทั้งนั้น

ส่วนตัวเราแล้วชอบภาษางามชั้นสูงมาตั้งแต่ประถมแล้ว มันเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้เราอยากเป็นนักเขียน ทำให้เราอิ่มเปรมเหมือนเสพงานศิลป์เลย ไม่เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างจนยิ่งอ่านยิ่งเข้าใจและยิ่งกินใจ แต่เวลามาประกวดกับโปรเจ็คต์เพื่อนักอ่านวัยรุ่น ต้องลดทอนสำนวนฟุ่มเฟือยตัวเองไปเยอะมาก คำต้องไม่ยากเกินไป เรานี่ทรมานกับนั่งตัดใจเพียบเลยค่ะ 55555 เพื่อให้มันเรียบง่าย แต่ก็พยายามให้มันเรียบง่ายแบบสละสลวย มีรสชาติ จะได้ไม่ทื่อแข็งกระด้างเหมือนนั่งอ่านสารคดี นึกไม่ออกลองยึดแบบหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมชย์ดูนะคะ คุณว.วินิจฉัยกุลยกย่องไว้ประมาณนี้ (ซึ่งเราจำเป๊ะๆไม่ได้ แต่ความหมายไม่ต่างจากนี้เลย)

"ผลงานที่ดีไม่ใช่เขียนเรื่องง่ายด้วยภาษายาก แต่เป็นเขียนเรื่องยากด้วยภาษาง่าย"

ที่เขียนถึงขนาดนี้ไม่ได้แปลว่าเราจะเก่งนะคะ อย่างที่บอกไปว่าเป็นผู้เข้าแข่งขันหน้าใหม่ ประกวดเป็นปีแรก เราแค่ศึกษาพอเป็นทฤษฎีแนวทาง...แต่ภาคปฏิบัติต้องรอทีมงานตัดสิน (>_<)// ตื่นเต้นค่ะ เกร็งมากด้วย 55555 ใครจะแย้งแนวคิดเราข้างบนมาก็ได้นะ (แต่ขอเหตุผลประกอบน้า ไม่รับดีเบทด้วยอารมณ์สะใจ :)) เช่นอาจจะเจอนิยายแฟนตาซีที่ภาษาอลังการก็ได้ แต่ผลงานที่ชนะปีก่อน (ที่เราไม่ได้อ่านมาทั้งหมด) ดูไม่ได้เน้นเรื่องนั้นเป็นพิเศษ ที่เขาเน้นคือ ตัวพล็อต เป็นพิเศษค่ะ 

อ่านง่ายและเข้าถึงง่าย คาแรกเตอร์ถูกใจ เนื้อเรื่องชัดเห็นเหตุการณ์ชัดเจน และที่สำคัญคือ สนุกสนานได้โดยไม่ซับซ้อน

ทั้งหมดนี้แค่ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ อาจมีผิด #ย้ำบ่อยมาก5555 เพราะเราไม่ใช่กรรมการและผู้ที่คลุกคลีกับวงการมาดีพอ มีแต่คาดเดาและอนุมานล้วนๆ ที่เราเขียนไปก็ใช่ว่าจะตรงกับคุณสมบัติที่ระบุมานะคะ ซับซ้อนมาก บรรยายไม่ได้ดูสนุกสนานเลย (ไปทางดาร์ก แต่ก็แอบคาดหวังว่าความดาร์กจะทำให้เขามีความรู้สึกอยากติดตามหรือไม่ ถ้าใช่มันก็คือความสนุกรูปแบบหนึ่ง) 

ตอนนี้ก็เขียนตอนต่อไปรอไปพลาง ถ้าไม่ผ่านก็อย่าทิ้งเรื่องของเราเลยนะคะ เสียดายพวกนางที่อุตส่าห์เกิดมาเป็นตัวละครทั้งที ยังมีหนทางส่งในฐานะหนังสือตีพิมพ์ (ไม่ใช่ผู้ประกวด) ถ้าไม่ผ่านไม่ได้แปลว่านิยายของเราแย่ อาจจะแค่ไม่ตรงกับคอนเช็ปต์ของการประกวดก็ได้ ลองปรับจุดที่คิดว่าไม่ดีเล็กๆน้อยๆ ก่อนเข้าสำนักพิมพ์รอฟังคอมเม้นต์ของเขาดูนะคะ ไม่ต้องเสียใจ แอบรู้มาว่าคนส่งงานครั้งนี้มีตั้ง 300-500 งาน ยังมีคนร่วมชะตากรรมเดียวกับเราอีกเป็นร้อยๆนะจ๊ะ สู้ต่อไปค่ะทุกคน